προσβάλλει_ συλλαμβάνεται
περίληψη_
Η εργασία αποτελεί μία απόπειρα ‘συνειδητοποίησης’ μιας διαδικασίας παραγωγής μορφών και, εν συνεχεία, συστηματοποίησης της διαδικασίας αυτής, με την παράλληλη προσέγγιση των καταστάσεων ανοικείωσης και σοκ που αυτή προκαλεί σε ένα υποκείμενο [Υ] - προγραμματισμένο δέκτη - αισθητήρα ερεθισμάτων που εισάγεται και μεταλλάσσεται στην εξέλιξη μιας performance σε τρεις πράξεις, σύμφωνα με τα προσλαμβάνοντα κάθε φορά ερεθίσματα.
Οδηγούμαστε στην επινόηση ενός αντικειμένου, ενός ευφυολογήματος μιας νέας οντολογικής αρχιτεκτονικής, ανεξάρτητης και ελεύθερης από εξωτερικές αξίες. Αυτό επιχειρείται με την παρεμβολή στη διαδικασία ενός τυχαίου, τεχνητού όρου με έμφυτη τάξη και εσωτερική λογική, ενός επινοημένου τόπου που θα παρέχει το αναγκαίο για το ξεκίνημα, κίνητρο για δράση: ενός μοσχεύματος, μιας γενετικής παρεμβολής ενός ξένου – ανοίκειου σώματος μέσα σε έναν ξενιστή για να παρέχει ένα νέο αποτέλεσμα. Θεωρούμε ότι ο όρος αυτός ενέχει ιδιότητες παράσιτου.
Το παράσιτο ανάγει τη λειτουργικότητα του υποδοχέα – ξενιστή σε μήτρα γένεσης απειρίας ενδεχομένων μια σειρά από τα οποία περιέρχεται, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, στην εν ενεργεία κατάσταση ακινητοποιούμενη στιγμιαία.
Κάθε στιγμιότυπο, είναι μεν υλικά στατικό, αλλά κινεί τη διαδικασία εκ νέου, ανατροφοδοτώντας τη με δεδομένα που εκμαιεύει από τον οργανισμό που παρασιτεί. Ο σχεδιασμός, στον οποίο εισάγονται με τον τρόπο αυτό προσαρμοστικοί μηχανισμοί, που ρυθμίζουν την ανταπόκριση στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες και συνθήκες, μετατοπίζεται προς την αναζήτηση της μορφής ενός πολύπλοκου, μεταβλητού, κινητού δικτύου παράσιτων ψηφιακά συνδεμένων τόσο με τους ξενιστές όσο και μεταξύ τους: στην πόλη εγκαθίσταται ένα σμήνος από ομότιμες οντότητες, που σε δεύτερο επίπεδο τροφοδοτείται από το υποκείμενο[Υ] - ενεργοποιητή – φορέα πληροφορίας.
summary_
The present paper is an attempt to conceptualize a form production method, which is eventually systematised, approaching, at the same time, the uncanny and shock situations caused by the forms produced, to a subject [Y] - programmed receiver – sensor, that evolves during the progress of his/her 3-act-performance, according to the way he/she perceives the images around him/her at each stage.
We get to conceive a ‘device’, an object of a new, ontological architecture, independent and free from external values. This is attempted with the insertion in the process of a random, artificial ‘term’ with inherent order and internal logic, an ‘invented topos’, which will provide the necessary for the start motif for action: a graft, a genetic insertion of a foreign, uncanny body into a host in order to produce a new result.
We assume that this invented ‘term’ involves parasite properties. The parasite exalts the functionality of the receptor - host to a matrix of production of an infinite number of contingencies, some of which, instantly immobilized, under specified conditions, are activated. Each one of these ‘shots’ is materially static, however it initiates the process ‘de novo’, giving it a feedback of the data extracted from the receptor – host organism. This way, adaptive mechanisms that regulate the response to the ever changing needs and circumstances, are inserted in the design process, which is finally shifted to the search of a complex, variable, mobile, parasite network, digitally linked: a swarm of peer entities settles in the city, which is fed, on a second level by the subject [Y] - activator - information vehicle.
Ο Γενουατικός Οχυρωματικός Πύργος στο Πυργί της Χίου
Αντικείμενό μελέτης αποτελεί ο οχυρωματικός πύργος του Πυργίου, που βρίσκεται στη νότια Χίο. Είναι ένα βαρύ, σχεδόν τετράγωνο κτήριο, ελεύθερο από όλες τις πλευρές, με ισόγειο και δύο ορόφους που υπήρξε αμυντικό και διοικητικό κέντρο. Χρονολογικά τοποθετείται λίγο πριν το 1400, την εποχή της γενουατοκρατίας.
Σήμερα, με οκτώ κατοικίες να καταλαμβάνουν τον όγκο του, ο πύργος έχει χάσει το δημόσιο χαρακτήρα του. Με απόφαση απαλλοτρίωσης του 1971 ανήκει στην Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου.
Μετά από ολοκλήρωση της αποτύπωσης και της επεξεργασίας φωτογραφικού υλικού και γραφικών αναπαραστάσεων άλλων μελετητών στο παρελθόν (Α. Smith, Χ. Μπούρα) εξήχθησαν συμπεράσματα για την αρχική μορφή και τις διαδοχικές φάσεις του πύργου: υπήρχαν δώδεκα σταυροθόλια σε κάθε επίπεδο που στηρίζονταν έξι πεσσούς. Στη στέψη υπήρχαν επάλξεις σε σχήμα χελιδονοουράς. Με το σεισμό του 1881 κατέρρευσε όλη η ανατολική όψη και παραμορφώθηκε η δυτική. Κατέρρευσαν επίσης και οι δύο όροφοι. Διαμορφώθηκαν τότε οκτώ κατοικίες στο εσωτερικό του, παρόμοιας τυπολογίας. Το 1937 γκρεμίστηκαν με απόφαση των κοινοτικών αρχών τρία μέτρα από το ανώτατο τμήμα κάθε όψης, καθώς κρίθηκαν ετοιμόρροπα. Ο κάναβος που ορίζεται σήμερα από την τοιχοποιία των κατοικιών είναι διαφορετικός από τον αρχικό, όπως οριζόταν από τις θέσεις των έξι πεσσών.
Η κορυφογραμμή του πύργου είναι άρρηκτα δεμένη με την ταυτότητα του οικισμού, πράγμα που γίνεται σαφές από τις φωτογραφίες και τις μαρτυρίες των περιηγητών.
Η πρόταση εστιάζει σε δύο άξονες: Α) στη στερέωση/ ενίσχυση της υπάρχουσας λιθοδομής και στην απομάκρυνση των σημαντικότερων αλλοιώσεων και Β) στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου φορέα από ελαφρύ υλικό, που θα τοποθετηθεί μέσα στο κέλυφος του πύργου και θα έρθει να τον συμπληρώσει ώστε να αποκατασταθεί η αρχική του μορφή.
Επίσης είναι σημαντικό να αποκτήσει και πάλι δημόσιο χαρακτήρα. Προτείνεται η μετατροπή του σε πολιτιστικό κέντρο του οικισμού, το οποίο θα περιλαμβάνει μουσείο, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων , γραφεία και βιβλιοθήκη του πολιτιστικού συλλόγου του Πυργίου.
Η απόφαση αυτή προϋποθέτει την καθαίρεση κατοικιών που υπάρχουν σήμερα, οι περισσότερες από τις οποίες είναι πολύ αλλοιωμένες και χαμηλής αρχιτεκτονικής ή ιστορικής αξίας συγκριτικά με τον πύργο. Διατηρείται μόνο μία, που διατηρεί την αρχική μορφή της και μετατρέπεται σε οικομουσείο, αποτελώντας τεκμήριο της φάσης κατοίκησης του πύργου.
Ο νέος φορέας είναι ανεξάρτητος, επιβαρύνει ελάχιστα και ενισχύει (με αγκυρώσεις σε όλα τα επίπεδα) την υπάρχουσα κατασκευή. Επιλέγεται ένας ξύλινος φέρων οργανισμός του οποίου τα υποστυλώματα τοποθετούνται στα σημεία όπου βρίσκονταν οι πεσσοί της πρώτης φάσης. Στόχος της μορφής του είναι να δημιουργήσει ποιότητες χώρου αντίστοιχες της αρχικής φάσης, της κάλυψης με σταυροθόλια.
Το μουσειολογικό πρόγραμμα: ο επισκέπτης μπαίνει στο ισόγειο από είσοδο στην ανατολική όψη. Μετά την έκδοση εισιτηρίου, μέσω του κλιμακοστασίου ή του ανελκυστήρα οδηγείται στην αίθουσα του ημιορόφου, που είναι αφιερωμένη στο κτήριο και τις φάσεις του. Στη συνέχεια οδηγείται στο δώμα με τις επάλξεις, περιηγείται στον περίδρομο όπου παίρνει πληροφορίες για το οχυρωματικό δίκτυο της εποχής της γενουατοκρατίας. Κατεβαίνοντας, και περνώντας από τον πολυχώρο και αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του δευτέρου ορόφου, συνεχίζει στην τρίτη και τέταρτη θεματική ενότητα (που αφορούν στην πολεοδομική εξέλιξη του οικισμού) στον πρώτο όροφο, από όπου τέλος μπαίνει στον όροφο του οικομουσείου (πέμπτη ενότητα) και καταλήγει πάλι στο ισόγειο, που έχει την επιλογή να μπει στο καφέ ή κατάστημα ή να οδηγηθεί στην έξοδο.
Τhe project concerns the Tower of Pyrgi, located in southern Chios. It is a heavy, almost square, free – standing masonry structure, with two floors above ground level, used as a defensive and administrative center. It has been constructed around 1400, at the time of the Genoese rule.
Today, with eight houses occupying its volume, the tower has lost its public character. With an expropriation decision of 1971, typically, it belongs to the State Property Office.
After having completed the exact measurement procedures and documentation of the tower, the processing of photographic material and graphical representations drawn in the past (A. Smith, Ch. Bouras), conclusions were drawn concerning the original form and the successive phases of the tower: there were twelve cross-vaults in each level, supported by six pillars. At the coronation there were ramparts in the shape of swallowtails. With the earthquake of 1881, the eastern facade collapsed and the western was distorted. The two top floors also collapsed. After that, eight houses of similar typology were built within it. In 1937, according to a decision of the authorities, each façade was lowered by three meters, for the sake of safety. The grid currently defined by the masonry partition walls between of the houses is different from the original, defined by the positions of the six pillars.
The skyline of the tower is directly related to the identity of the settlement, which is clear from the photographs and testimonies of the various flâneurs.
The proposal focuses on two axes: (a) the structural reinforcement of the existing masonry and the removal of most of the alterations; and (b) the creation of an independent lightweight structure that will be placed within the tower envelope and will restore its original form.
It is also important for the tower to regain its public character. It is proposed to become the cultural center of the settlement, which will include a museum, a multi-use hall, the offices and library of the local cultural society.
This decision involves the demolition of existing houses, most of which are altered and of low architectural or historic value compared to that of the tower. One of them, which preserves its original form will be maintained and transformed into a museum of itself.
The new timber structure is independent, does not add excess weight and reinforces (with anchors at all levels) the existing structure. The timber columns are located at the points where the first phase pilars were located. The form intends to create qualities of space corresponding to the ones of the initial phase, with the masonry cross-vaults.
The new schedule of accommodation: the visitor enters at ground floor level from the eastern side. After issuing a ticket, through the staircase or lift, reaches firstly a room on the mezzanine, dedicated to the building and its phases. He is then led directly to the roof with the battlements, where, moving around the perimeter, he gets information on the fortification network of the Genoese era. Descending and passing through the multi-use and periodical exhibition hall on the second floor, he continues to the third and fourth thematic unit (concerning the urban development of the settlement) on the first floor, from where he finally enters the first floor of the house-museum (fifth unit) and ends up again on the ground floor, where he has the choice of getting into the cafe or shop or being driven to the exit.
Παρουσίαση Μελέτης Οχυρωματικού Πύργου Πυργίου_Μουσείο Μαστίχας 19/08/2018
Υλικό παρουσίασης που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μαστίχας Χίου κα αφορούσε στον Οχυρωματικό Πύργο του Πυργίου.
Περιλαμβάνει ιστορική τεκμηρίωση του μνημείου, την απόδοση των ιστορικών φάσεων, τον εντοπισμό προβλημάτων, πρόταση στερέωσης, αποκατάστασης και επανάχρηση, καθώς και παρουσίαση εφαρμογής ανάλογων πρακτικών σε αντίστοιχης ιστορικής αξίας μνημεία.
